Μέσα στο στήθος μου φωτιές...
για σένα είναι.. μπουκέτο πόθοι
π'ανάψανε ως άστρα
κι αργοκαίνε απέλπιδα
κάρβουνα αναμένα.
Πέλαγοι φωτιάς που ταξιδεύω
μέρες και νύχτες...
με πυξίδα το όνειρο.
Εκείνο το πρώτο άστρο
που άναψε η ματιά σου
και ποτέ του δε σβήνει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου