Θάνατος είναι να μη σε θυμούνται
και κανένα μη θυμάσαι και εσύ,
θάνατος μισός μη σε θυμούνται
και να μη ξεχνάς ότι έχει συμβεί.
Πέρασες μπροστά μου δυο φορές,
τη μια αγαπημένη και ψυχή μου,
την άλλη άγνωστη, χωρίς το χτες
ντυμένη μόνο την αγάπη τη δική μου.
Κι έμεινα σκιά να ακολουθώ
φως τα βηματά σου που αφήνουν,
αγρίμι στα ίχνη σου να ξεδιψώ
όσο να μη χάσω τη ζωή μου..
1 σχόλιο:
Νικολα μου, καθε σου ποιημα και μια οαση, πολυ ευχαριστιεμαι να σε διαβαζω, μη σταματησεις οκ?
Δημοσίευση σχολίου