( Το πέπλο θα πέσει
στο φως νεκρό,
μια καρδιά ρολόϊ θα χτυπάει
σα την καμπάνα. )
Ένα κρανίο ολόλευκο σα φως
που στο φεγγάρι την καντάδα του υψώνει,
είναι στο χέρι μου ύστατος καρπός
μίας ζωής που πια δε θά΄ναι μόνη.
Το φως ανάβω στα κεριά,
ψυχές σκοτεινιάζουν από θλίψη.
Είναι μια πέτρα στο βυθό η λογική
σε λίμνη που απ΄τά μάτια έχει λείψει.
Ένα καμιόνι στα σκουπίδια οδηγάει
όλα όσα πλήρωσες ακριβά,
περήφανος ο πολιτισμός ζητάει
απ΄τά καμιόνια να φορτώνουν πιο πολλά.
Σ΄ένα τσεπάκι τα στιχάκια σου φιλούσες
τα έριξες με τα ψίχουλα στα πουλιά.
Ήταν βαρύ αυτό που κουβαλούσες
και η ψυχή σου τσακισμένη σα κλαδιά.
Τώρα στης στέπας την έρημο αγναντεύεις
όλα όσα σου φαίνονται μακρινά,
ένας λύκος που όνειρο γυρεύεις
να πας όσο μπορείς πιο μακρυά.
Φτεροκοπώντας τα πουλιά που σε μισούνε
κράζουν ονόματα στη νύχτα, π΄αγαπάς.
Δίχτυ τ΄αστέρια σα παγίδα σε τυλίγουν
μία ζωή να τα μετράς και να πονάς.
Ήτανε λίγο της ψυχής το μετερίζι
ήτανε λάθος, του καημού η "λυπητερή".
Όλα τα χρέη σου θα τά΄χες εξοφλήσει
άμα το ταίρι σου στη στέπα είχες βρει.
Ένα κουμπί δε φτάνει για ν΄αλλάξεις
το χθες, το σήμερα, το αύριο που θά΄ρθει.
Μια μαχαιριά η ζωή μέσα στα στήθη
κι ένα παράπονο που ονόμασες οργή.
33 σχόλια:
"Είναι μια πέτρα στο βυθό η λογική
σε λίμνη που απ΄τά μάτια έχει λείψει."
Πολύ όμορφη εικόνα και με νόημα.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Δεν μπορώ παρά να παραθέσω τον στίχο που μου έκανε εντύπωση...:
"Ένα κουμπί δε φτάνει για ν΄αλλάξεις
το χθες, το σήμερα, το αύριο που θά΄ρθει."
Δε φτάνει ένα κουμπί λοιπόν...
Θέλει πολλή δουλεια...
Καλή σου νύχτα!!!
Πολύ όμορφο με μια γλυκιά ανάμνηση μέσα.
Φιλάκια ...
Σ΄ένα τσεπάκι τα στιχάκια σου φιλούσες
τα έριξες με τα ψίχουλα στα πουλιά.
Ήταν βαρύ αυτό που κουβαλούσες
και η ψυχή σου τσακισμένη σα κλαδιά.
τα αηδόνια πήραν τούτα τα στιχάκια και μουσική τους έβαλαν ζεστή,
και με φωνή ουράνια λυτρώσαν
τη τσακισμένη σου ψυχή!
καλημέρα Νίκο...
όμορφο σ/κ να έχεις...!)
Νικόλα μου..μαγεύτικα..
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου..
L.N.E
POETIC SIN σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! Οι στίχοι που μου χάρισες, στο ξαναλέω, υπέροχοι... :)) Καλημέρα!
*MArY_AnnE* τα μαγικά κουμπιά ποτέ δεν υπήρξαν... Συμφωνώ πως θέλει πολλή δουλειά...
Την καλημέρα μου!
Μαρία Έλενα να είσαι καλά! :)) Μια καλή μέρα να έχεις!
Γωγώ σε ευχαριστώ για το πολύ γλυκό σχόλιό σου! :)) Καλημέρα!
Ελένη καλημέρα! Να έχεις ένα υπέροχο Σ/Κ σου εύχομαι!
καλημερα Νικολα αλλαξες σε εψαξα κ τελικα σε βρηκα ενα καλο σαββατοκυριακο να εχεις πολλα φιλια
"..Σ΄ένα τσεπάκι τα στιχάκια σου φιλούσες..τα έριξες με τα ψίχουλα στα πουλιά.."
Μεσα σε τόσο ομορφους στίχους
δύσκολα ξεδιάλεξα αυτούς... :))
Πολύ ωραίο ποίημα!!!
Καλό σου απόγευμα*
"Ένα κουμπί δε φτάνει για ν΄αλλάξεις
το χθες, το σήμερα, το αύριο που θά΄ρθει.
Μια μαχαιριά η ζωή μέσα στα στήθη
κι ένα παράπονο που ονόμασες οργή."
Υπέροχο Νίκο..δε φτάνει ένα κουμπι..αλλά η οργή και η θέληση μπορούν να δειξουν το δρομο..
την καλησπέρα μου..:)
Ένα κερί τελικά μπορεί να μας δείξει πόσο βαθύ είναι το σκοτάδι των ψυχών μας...
Πολλά τα νοήματα που κάποιος μπορεί να αντλήσει, πλούσιος ο λόγος σου...
Έμεινα στη φλόγα των κεριών, φαντάζομαι πνευματικών, που τελικά δείχνουν την ουσία που κουβαλάμε...
Υπέροχο!
"Μια μαχαιριά η ζωή μέσα στα στήθη
κι ένα παράπονο που ονόμασες οργή"
Εκεί βρίσκομαι εγώ! Και ίσως και πολλοί άλλοι...
Να είσαι καλά φίλε!
Σε ευχαριστώ Νικόλα μου που ....συμμερίστηκες ,τρόπο τινά, το κύκνειο ασμα μου Στης Ψυχής τα Λόγια τα Γραμμένα.
Η ζωή μπροστά είναι, δεν είναι καθόλου απίθανο να ξανασυνανταξιδέψουμε σε κάποια άλλη διαδρομή.
Καλό σου απόγευμα.
Κι έχει έναν αγέρα που σίγουρα λέξη δεν θα αφήσει ασκόρπιστη.
Γι' αυτό καλά κάνουμε εμείς οι... συντηριτικοί που τα περισσότερα τα φυλάμε στην καρδιά μας στα σίγουρα....
Με την αγάπη μου πάντα ,απ' όποιο μετερίζι κι αν τα βόλια μας πετάμε
http://ligery.pblogs.gr
"Όλα τα χρέη σου θα τά΄χες εξοφλήσει
άμα το ταίρι σου στη στέπα είχες βρει".
Εύχομαι στον μοναχικό λύκο να βρει το ταίρι του και να εξοφλήσει τα χρέη του απέναντι στην ζωή.
Χάρηκα που σε γνώρισα
Υπέροχη ποίηση
Ξέμεινες κλάδος..
γυμνή, από έννοιες εχθρικές..
Ψυχούλα μου.
Ωστόσο.. το φθινοπωρινό σου
χαμόγελο
θα σε συνοδεύει
μέχρι και τη λύση σου!
Υπέροχος κ. Παπανικολόπουλε.
Συγχαρητήρια.
Σ΄ένα τσεπάκι τα στιχάκια σου φιλούσες
τα έριξες με τα ψίχουλα στα πουλιά.
Ήταν βαρύ αυτό που κουβαλούσες
και η ψυχή σου τσακισμένη σα κλαδιά...
βαρυ αλλα δεν το πεταω..<33
τισ καλησπερεσ απο την ζοζελα:)
Ειρήνη να τελικά που πάλι βρισκόμαστε! Είναι χαρά μου που σε βρίσκω εδώ! Θα τα λέμε. :))
Σε ευχαριστώ Μαργαρίτα, μόνο καλά λόγια λες. σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου σε αυτό το μοίρασμα! :))
iparxeimageia η θέληση και το καθαρό μυαλό, μπορούν να δείξουν το δρόμο... Η οργή είναι ένα μικρό θέμα, αφού συχνότερα αποπροσανατολίζει... Νά σαι καλά, που περπάτησες μαζί μου σε αυτούς τους στίχους! :))
Ονίσιμε καθαρή η ματιά σου, το σχόλιό σου με τιμάει. Σε ευχαριστώ!
Λυγερή μη μιλάς σα να χαθήκαμε. Είμαστε όλοι εδώ, ευτυχώς! Μου φαίνεται περίεργο που μιλάς εσύ για συντηρητισμό... Αν έχεις το σαράκι να μοιράζεσαι, αυτό δεν αλλάζει, παρά τις όποιες περιοδικές αποχές...Βαστώ την αγάπη σου, και το παρόν σου. Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιά μου!
Σπιτόγατα, ευτυχώς παρά το ποίημα, νιώθω πως η ζωή στάθηκε γενναιόδωρη μαζί μου. Είμαι μαζί με τον άνθρωπο που αγαπώ από τα δεκαοχτώ μας :)) . Στα ποιήματα, όπως και στα διηγήματα, ενδέχεται διαισθητικά, να μπεις σε κάποιο άλλο σώμα, και να βιώσεις τον πόνο ή την χαρά του. Σκέψου, το σινεμά για παράδειγμα. Βλέπεις μία ταινία, αγωνιάς, υποφέρεις, κλαις γελάς ή χοροπηδάς... ζώντας ουσιαστικά τα συναισθήματα κάποιου άλλου. Από την άλλη δεν συγκινούνε όλες οι ταινίες όλους το ίδιο ή με τον ίδιο τρόπο. Το κατά πόσο μπορείς, και σε ποιο σώμα να μπεις, είναι καθαρά θέμα ιδιοσυγκρασίας, βιωμάτων ερεθισμάτων. Είμαστε μέρος του όλου, γι αυτό είναι στη φύση μας να ζούμε περισσότερες από μία ζωές, κι η τέχνη δίνει διέξοδο σε αυτή την ανάγκη μας για επανένωση με το όλο. Σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! Χαρά μου να σε ξαναδώ!
Δημήτρη, το στιχοσχόλιό σου στολίζει επί της ουσίας τον χώρο μου! Εγώ σε ευχαριστώ, γιατί βάζεις πάντα την ψυχή στο λόγο σου, κι αυτό είναι σπουδαίο δώρο. Ανθρώπινη επαφή... ίσως, και το σπουδαιότερο!
Μικρή μου zoZeL, σε ευχαριστώ γι αυτό σου το "χαμαλίκι". Η ζωή έχει ανάγκη από κουβαλητές, από ψυχές που έχουνε "βάρος". Είσαι γενναία! :)) Να προσέχεις τον εαυτό σου, και να είσαι καλά!
Αγαπητέ Νίκο, πολύ μου άρεσε η γραφή σου και οι εικόνες που τόσο λυρικά παρουσιάζεις. Πολλά, μα πάρα-πολλά με άγγιξαν στους στίχους σου και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Ένα πάντως είναι σίγουρο ότι θα φροντίσω να σε επισκέπτομαι συχνά.
Να έχεις ένα όμορφο Σάββάτου Βράδυ και μια ξεκούραστη Κυριακή.
Λάκη Θλιμμένε μέσα από τα σχόλιά σου σε άλλα ποστ, σε έχω από καιρό ξεχωρίσει ως ένα ιδιαίτερο και χαρισματικό άνθρωπο. Τώρα έχω την χαρά, να σε βρω στις σελίδες της καρδιάς μου! Καλώς όρισες, και σίγουρα θα τα λέμε! :))
Oμορφοι στιχοι και με γεμισαν εικονες..
ισως και καποια θλιψη μα αυτο ειναι το ομορφο στους στιχους.Να σε αγγιζουν
Καλημερα Νικο
Μαρία χαίρομαι που σε άγγιξε! Μια καλή Κυριακή να έχεις!
Είμαι μαζί του από τα 15 μας...τυχερή και εγώ :))
πολύ καλό το σχόλιο σου στην σπιτόγατα!!!!
Σχόλιασα το σχόλιο σου...
Μη με μαλώσεις...πως μπορείς να μαλώσεις μια ξανθιά θέα άλλωστε χιχιχι
Καλό βράδυ Κυριακής σου εύχομαι ασπρο μου φτερό :)(αχ θα του βάλω και λίγο μελάνι από σήμερα χιχιχι στην μυτούλα του)
Μάνια είσαι και συ στους τυχερούς! :)) Ναι, σωστά κατάλαβες, θα σε μαλώσω! Αλλά γιατί δεν έχεις κατεβάσει ακόμα τα προγραμματάκια! :)) Καλό απόγευμα!
Σε επισκέφτηκα αλλά δεν με είδες...
Πέρασα για να δω το σχόλιο σου στο ...σχόλιό μου, Χα,Χα!!
Καλή εβδομάδα φίλε.
marianaonice σου ζητώ συγνώμη που άργησα να σου απαντήσω..... Το είδα το σχόλιό σου, αλλά όταν απαντούσα από αβλεψία προσπέρασα την δική σου απάντηση. Σε ευχαριστώ που με τιμάς με την παρουσία σου. :))
marianaonice καθώς λες και συ , και πολλοί άλλοι βρίσκονται εκεί. Κι είναι άδικο.Από την άλλη, η οργή είναι παγίδα, γιατί στερεί από την καθαρή ματιά τον οργιζόμενο, και συχνά κάνει τα "βέλη" του να αστοχούν, ή να είναι περισσότερα από όσα πρέπει. Η οργή πρέπει πάντα να είναι υποταγμένη στον καθαρό νου, στην ακέραια ψυχή, και να μεταλλάσσεται σε φλόγα για κάτι καλύτερο. Ακέραια ψυχή, να διευκρινίσω εδώ, εννοώ την ψυχή που γνωρίζει να αγαπά.
Την καλημέρα μου!
"Σ΄ένα τσεπάκι τα στιχάκια σου φιλούσες
τα έριξες με τα ψίχουλα στα πουλιά.
Ήταν βαρύ αυτό που κουβαλούσες
και η ψυχή σου τσακισμένη σα κλαδιά"
Μοναδικέ εκφραστή και ερμηνευτή
των στεναγμών μου
Μια καλημέρα από την λυγερή του
ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
Μια δική σου καλημέρα Λυγερή, πάντα κάνει την μέρα μου καλύτερη! Καλημέρα κι από μένα! :))
Να αφήσω μια γλυκιά καλημέρα, στον πιο γλυκό Νικόλα του κόοοσμου!!!
L.N.E
:)) Με κάνεις και ντρέπομαι! :)) Την καλημέρα μου Ελένη!
Ντροπή σου Νικόλα που .. ντρέπεσαι.. εσύ ο αγαπημένος μου.. να κοκκινίζεις;
Σου πάει όμως τόσο.. σε κάνει ακόμα πιο γλυκό!!!
Σε αγαπώ πολύ!!!
L.N.E
:D :))
Σ' ένα περβάζι που έριξες
"τα στιχάκια σου μαζί με τα ψίχουλα στα πουλιά" κοινώνησα κι εγώ τον λόγο σου, κι από τότε συχνάζω έξω από το τζάμι σου για
να ξορκίσεις με τις σκέψεις σου τις μοναξιές των Λύκων της Στέπας.
καλή μέρα & καλή εβδομάδα
στο κάστρο σου Ιππότη.
Αngie Fou
Αngie Fou το Κάστρο μου, είστε όλοι εσείς που αγαπάω! :)) Σε ευχαριστώ που με τιμάς, και που μοιράζεσαι μαζί μου σκέψεις και συναισθήματα. :)) Μια καλή εβδομάδα να έχεις!
Δημοσίευση σχολίου