Ανάμεσα στον ουρανό και την γη
γυμνό το κλάμα των παιδιών
που ανεπιθύμητα βρεθήκανε.
Τα αστέρια αγκάθια μυτερά
και η γη παγωμένη όσο δεν πάει.
Εκεί σάλεψε για πρώτη φορά το πλάσμα,
μορφή άγνωστη, δύναμη ανεξήγητη
που τα κορμιά έντυσε με μανδύα εκδικητών
και στις ψυχές ξεκίνησε πόλεμο
κυριαρχίας.
Το πλάσμα δεν κράταγε σπαθί, δεν είχε ασπίδα.
Απλωνότανε σα μαύρη κηλίδα,
όλα τα κατάπινε στο πέρασμά του...
Σπίτια, χρυσό, υπόληψη...
Τα χέρια μένανε ακατοίκητα,
δίχως έργα για να πράξουνε,
και σα του Μίδα την κατάρα
στις χειραψίες μετέδιδαν την απελπισία.
Η φωνή των ανθρώπων κομματιασμένη
φυλακισμένη σε μικρά μικρά κουτάκια.
Οι πόλεις αλωθήκανε εκ των έσω...
Σκηνές αλλοφροσύνης δεν υπήρξανε,
την ύστατη στιγμή πριν το τέλος
η βοή της τηλεόρασης αποπροσανατόλιζε
ακόμη.
Και ο καθρέφτης την ταραχή έκρυβε
στην βιάση του άγχους .
Η κοινωνία των μυρμηγκιών ως το τέλος
τους ρόλους ξεκάθαρους είχε.
42 σχόλια:
"..στις χειραψίες μετέδιδαν την απελπισία".
Είναι καταπληκτικό πως κάποιοι στίχοι σου φτιάχνουν εικόνες. Δεν είναι μόνο η ικανότητά σου, είναι και κάτι ακόμα πιο πολύ.
Είναι η βιωμένη γνώση.
Σκόρπισέ τη.
"Πλασμα σα Μαυρη Κηλιδα" θα το τιτλοφορουσα εγω.
καλησπερα , απο ενα παραθυρακι βρεθηκα εδω και ...μελαγχολησα. αν ειναιετσι δεν ξαναρχομαι.
:)
Μόνο η αγάπη ομορφαίνει... μόνο...
καλό βράδυ
knock knock ;)
τωρα μπηκα απ την πορτα ηπια το c|_| no sugar και σ ευχαριστω.
καποια μερα που θα ανοιξω το μπλογκ μου κερναω \_/
καλη σου νυχτα.
Πάω να γυαλίσω την καρδούλα μου...
Καληνύχτα Ασπρο Φτερό μου
χαρτόκουτα :)
μια καλημέρα πέρασα ναφήσω στο κατώφλι σου Νικόλα.. ελπίζω να μη την πάρει ο άνεμος προτού την παραλάβεις :)
Μου άρεσε αυτη η κοινωνια των μυρμηγκιών , που στην τελική ήταν παντα η πιο "ανθρώπινη"
Καλημερα Νικο
Νικόλα μου.. καλημέρα!!
Άκου..
Μικρή όταν ήμουν,ίσα που με θυμάμαι.. είχα μια δική μου μυρμιγκοφωλιά.. με ψίχουλα την τάιζα, την αγαπούσα.. ήταν δική μου..
Μεγάλωσα και κάποιος, δεν πάει πολύς καιρός, μου είπε ότι τα μυρμίγκια ζουν μόνο για μια μέρα.
Μυρμίγκι δεν κατάφερα ποτέ να γίνω.. εγώ.. για μια νύχτα ζω μόνο..
Την καλημέρα μου, την αγάπη μου, τα φιλιά μου σε σένα!
L.N.E
αυτο το πλασμα μοιαζει πολυ με την θλιψη που τα σκεπαζει ολα..γιατι τα αστερια μοιαζουν ομως με αγκαθια?την καλημερα μου και καλως σε βρηκα..
Νοτα, όλοι πρέπει να μοιραζόμαστε αισθήματα, σκέψεις και βιώματα.. Οι γέφυρες, επιτρέπουν να προσπερνάμε το σκοτάδι με ασφάλεια, και να συναντάμε ο ένας τον άλλο. :)) Την καλημέρα μου!
Αλίκη μου το έταξες το κέρασμα! Μη ξεχνιέσαι! :)) Καλή σου μέρα! :))
Αλεξάνδρα, θα συμφωνήσω απόλυτα. Μόνο η Αγάπη... :)) Μια όμορφη μέρα να έχεις! :))
Μάνια μου, πόσο να λάμψει αυτή η έρμη η καρδούλα ακόμα;Βάλθηκες να μας τυφλώσεις όλους; :))
Καλημέρα!
Σταγόνα, πρόλαβα! Μια καλημέρα να έχεις και συ, γεμάτη αγάπη! :))
Μαρία υπάρχουν τα "μυρμήγκια "και το "μυρμήγκι", και πρέπει να συνυπάρξουνε. :)) Την καλημέρα μου!
Ελένη μου καλημέρα! Δίχως εσένα η μέρα δεν θα ήτανε αρκετή! :))) Είναι μεγάλη κι έναστρη η νύχτα, αλλά τόση χαρά να σε μοιράζεται μόνη της δεν την αντέχει! Με την μέρα, κρυφά σε μοιράζεται. Την κάλεσε να κατοικήσει μαζί της, κι επειδή αυτό ουτοπικό μοιάζει, η μέρα έρχεται στα όνειρα που γεννιούνται από το άγγιγμα σου, εκεί κρύβεται, κι από την χαρά σου κλέβει.... :))
rip1708 ( χμμμ περίεργο όνομα! ) Υπάρχουνε άνθρωποι, που από παιδιά ακόμα, τόπο δε βρήκαν να σταθούν. Μήτε η γη είχε να τους προσφέρει, αλλά ούτε το όνειρο τους δεχότανε... Τα αστέρια, τα λαμπερά υπέροχα αστέρια... όταν τα χέρια τους απλώνουν προς αυτά, ματωμένα, με πόνο τα γυρίζουν πίσω, πάνω από το κεφάλι τους, που προσπαθεί με δυσκολία να καταλάβει το γιατί... Οι ακτίνες των αστεριών, είναι που τα κάνουν να μοιάζουν, ως μέρος του απέλπιδου, αγκάθια...
Καλώς σε βρήκα και γω! Καλημέρα! :))
Δεν ξέρω τι να πρωτοπω.
είναι τέλειο.
Συγχαρητήρια και Φιλάκια ...
Μαρία Έλενα :)) Σε ευχαριστώ! Καλή μέρα να έχεις!
Καλημερα.. μεσα απο τα ποιηματα σου βγαινει ενα..ήθος!! Αυτο μου αρέσει! Μιλας για αξίες..και για τη τόσο υποβαθμισμενη σημερα ηθική κατασταση.. Μπραβο.. "στις χειραψίες μετέδιδαν την απελπισία" Βαθιά ρεαλιστικός..
Roadartist καλημέρα! ... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. :)))
Το κλαμα των παιδιων ειναι που ζηταει.Και θα ζηταει παντα.Γιατι ειναι κλαμα ανθρωπινο.Και στο κλαμα του ο ανθρωπος κρυβει τη μεγαλυτερη του δυναμη.Καθε προοδος, καθε εξελιξη, καθε αλλαγη μεσα σε κλαμα γεννιεται.Καποιες φορες,το κλαμα σαν ρευμα τιναζει τα χερια, οι χειραψιες διακοπτονται, τα χερια υψωνονται γροθιες.Το κλαμα γεννα δυναμη.Η δυναμη δραση.Η δραση αλλαγη και μια ελπιδα για ενα αυριο καλυτερο.
exoaptonkyklo ουσιαστικό το σχόλιό σου, το χάρηκα ιδιαίτερα! Την καλημέρα μου! :))
Ανάμεσα στον ουρανό και την γη
γυμνό το κλάμα των παιδιών
που ανεπιθύμητα βρεθήκανε.
Kραταω αυτο και λυπαμαι.
Και αυτο''Η κοινωνια των μυρμιγκιων..''
Και ντρεπομαι.
Ουτε καν με την κοινωνια των μερμυγκιων δεν μπορουμε να συγκριθουμε.
Κι αυτα ακομη ειναι καλυτερα απο μας.
Να μου ερχεσαι.
"Ανάμεσα στον ουρανό και την γη
γυμνό το κλάμα των παιδιών.."
"Τα αστέρια αγκάθια μυτερά
και η γη παγωμένη όσο δεν πάει."
"Η φωνή των ανθρώπων κομματιασμένη
φυλακισμένη σε μικρά μικρά κουτάκια."
Ένας μάχημος ποιητής λοιπόν είσαι..
ξίφος, η πένα σου.. ενάντια σε όλη
αυτή την παρακμή της κοινωνίας!!
Μήπως και αφυπνιστούμε!!!
Ωραία μαθήματα μας δίνεις!!
Σ' ευχαριστούμε!!
Καλό απόγευμα**
Αχου, δε θέλω μαυρες κηλίδες που καταπίνουν τα πάντα, ουτε το άγγιγμα του Μίδα. Ασε λίγο ακόμα να κρατήσουμε το λευκό, τις λευκές μας νύχτες να φωτίσουν λίγο οι ψυχές, λιγάκι...
σκέτος, ο καφές σήμερα.
καλησπέρα.
:)
Πολύ χαίρομαι που σε διάβασα Ποιητή.
Έχω μόνο να πω ότι είναι κάτι που αγγίζει.....
Καλησπέρα :-)
Faraona σε ευχαριστώ για την συνενοχή σου! :)) Θα έρχομαι! Δεν σε ξεχνώ... Την καληνύχτα μου! :))
Μαργαρίτα μου, μη με φορτώνεις τόσο βαρύ φορτίο... Μακάρι να είχα τόση δύναμη. Δίχως εσάς είμαι ένα τίποτα. Όταν στέλνεις ένα μήνυμα, χωρίς αποδέκτη, δεν έχει κανένα νόημα.Μαζί όμως, γινόμαστε κάτι, όταν είμαστε μαζί η ελπίδα χαμογελάει με νόημα! :)) Σε ευχαριστώ , λοιπόν, γι αυτή την συμμετοχή σου.... Που μου επιτρέπεις να υπάρχω! :)) Καλό βράδυ να έχεις! Να είστε όλοι σας καλά! :))
rain το φως και το σκοτάδι συνυπάρχει, δίχως να αποκλείει το ένα το άλλο. Μάλιστα, δεν μπορεί να υπάρξει το ένα δίχως την αποδοχή του άλλου... Βαστώ λίγο χιόνι στην καρδιά, μα δεν μπορώ να κλείσω και τα μάτια.... Όχι πια. Καληνύχτα! :))
Νατάσα, πίκρανε ο καφές... Είναι η ώρα που κοιταζόμαστε στα μάτια, κι έχουμε ανάγκη όχι από την ζάχαρη, ούτε καν καφέ, μόνο ο ένας τον άλλον! Την αγάπη μου, καλό βράδυ να έχεις! :))
Vassia και γω χαίρομαι που είσαι εδώ! Σε ευχαριστώ! :)) Καλό σου βράδυ! :))
και σα του Μίδα την κατάρα
στις χειραψίες μετέδιδαν την απελπισία
Συγκλονιστικό!!!! Μ' έχει κατακυριεύσει!!!
Την καλησπέρα μου Νικόλα
Φίλε Λάκη καλησπέρα! :))
Δεν είμαι εγώ που σε
φορτώνω βαρύ φορτίο...
Αυτό που κουβαλάς δεν είναι
βάρος... χάρισμα είναι.. που
προσπαθείς να το διαφεντεύσεις
με τον καλύτερο τρόπο..
Με ήθος και ευγένεια αλλά
και βροντερή φωνή όταν
χρειάζεται!!
Κι αυτό είναι το σημαντικό!!
Καληνύχτα*
Νίκο μου,
κάθε φορά με εκπλήσεις!!!
καλό σου βράδυ...:)
Καλησπέρα σας ανεμοσκορπίσματα. Πέρασα μια βόλτα από το μπλογκ σας. Μου άρεσε η κοινωνία των μυρμηγκιών .Λίγο απαισιόδοξο το ποιήμα όμως.Και με το δίκιο σου .Μ΄αυτά που ζούμε καθημερινά.
Η κοινωνία δηλαδή δεν άλλαξε τίποτα για να προστατευθεί καθώς το τέλος πλησίαζε..πολύ αληθινό..
Λίγο στενάχωρο αλλά καμιά φορά η αλήθεια πονάει
την καληνύχτα μου!!!
Μαργαρίτα είσαι πολύ ευγενική! :)) Την καλημέρα μου! :))
Γωγώ, αν δεν πεις καλό λόγο.. θα "σκάσεις" ! :)) Μια όμορφη μέρα να έχεις! :))
Κατερίνα όταν είναι κοινή η διαπίστωση πως κάτι δεν πάει καλά, αυτό είναι σημάδι αλλαγής, κι αυτό είναι αισιόδοξο μήνυμα. Ευχαριστώ, για το πέρασμά σου! Την καλημέρα μου! :))
Mariel Ζούμε σε ένα θέατρο παραλόγου... Μπορούμε να είμαστε ταυτόχρονα επί σκηνής αλλά και θεατές. Αυτό που μένει σαν πικρή γεύση στη σκέψη μας, μπορεί να αποτελέσει το αντίδοτο ετούτου του φαύλου κύκλου. Η αφύπνιση, η σκέψη, η συνειδητοποίηση, αποτελούνε μία εξελικτική αλυσίδα, που μπορεί να γεννήσει την σωστή, συντονισμένη και μη, αντίδραση. Αντίδραση όχι σπασμωδική στα σημεία των καιρών, μα γεννημένη από αξίες και θετική στάση ζωής.
Την καλημέρα μου! :))
Στην σκοτεινή πόλη
άφησα ξέφρενη την πένα μου
εγώ , η γυναίκα της γραφής ,
Πόρνη την έκαμα ενάντια
στους ηθικούς φραγμούς
που Ανώδυνα είχαν
Στήσει εντός τειχών
Έβλεπα τις γυναίκες που
πυρπολούσαν πάνω
στις βάρκες των προσευχών
τα γκαστρωμένα κορμιά τους ,
Ανίδεες υπάρξεις , καλά
γαλουχημένες στις
ξεχασμένες Διαθήκες ,
βουτούσαν στους υπόνομους,
προς Αναζήτηση σωτήριου δισκοπότηρου
Μα απλά
την γανάδα τους ξέπλεναν
Στα μαύρα ποτάμια
των αισχρών καιρών,
αθέλητες συνουσίες με θολούς βυθούς
και εγώ..;
εγώ απτόητη συνέχισα να θρηνώ.."
Καλησπέρα Νίκο...
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι μήπως το ποίημα σου αυτό είναι ...προφητικό!! Γιατί εγώ έχω ήδη αρχίσει να αισθάνομαι το πλάσμα αυτό που απλώνεται σιγά, ανεπαίσθητα, ύπουλα και καλύπτει τα πάντα γύρω μας...
Καλό σου μεσημέρι.
Νικόλα μου.. έχεις msn..
Τα υπόλοιπα τα ξέρεις..
Την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου!
L.N.E
Δεν πάει πολύς καιρός που άρχισα να επισκέπτομαι το μπλογκ σου, αλλά απο τότε ξέρω πως κάθε φορά που θα μπω εκτός απο τον θαυμασμό μου για τον γραπτό σου λόγο, θα αισθανθώ πάντα και λίγη ζήλεια...
Είναι απίστευτο το χάρισμα που έχεις να καταφέρνεις να μας μεταδίδεις τις σκέψεις σου τόσο έντονα..
Συνέχισε να γράφεις κι ας...ζηλεύω λιγουλάκι!
Καλό σου απόγευμα!
Μηνυματα. η φωνή σου ένα μήνυμα ελπίδας εσύ ο ίδιος μήνυμα ανθρωπιάς, γνώσης και αξιοσύνης.
ΥΓ: Εκτός θέματος αλλά λόγω επικαιρότητας.
" Φίλοι μου
Δειγματοληπτικά, μια παρέα από 20 φίλους περίπου , βάλαμε χρώμα στον έρωτα. Ο καθένας ,μας το δικό του όπως τον βιώνει, όπως τον είδε κάποτε, όπως ίσως θα ΄ήθελε να ήταν. Οι πέντε από εμάς βάλανε το ματωμένο το κόκκινο της φωτιάς.
Δυό, Η Ισμήνη και ο Αρης φωτογράφησαν Εκείνον / Εκείνη ,με ό, τι χρώμα υπήρξε και θα υπάρξει, με σάρκα και οστά με , με άγγιγμα κι ανάσα. .Κρίμα τα παιδιά δεν θα μεγαλώσουν ποτέ και μεθυσμένα θα γεράσουν !!!!
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Η Αυγή δεν μπορούσε να μείνει έξω απ’ το παιχνίδι. Γι αυτό η ΚΑΡΔΙΑ της έδωσε τον τελευταίο λόγο… ( http://Isminy.pblogs.gr)
Μαρία μου, είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που σε βλέπω εδώ! :)) Υπέροχη η γραφή σου, μοναδική, πάντα με συγκινεί και με "τσiγκλάει" ευχάριστα.... Σε ευχαριστώ!! :))
Καλό σου απόγευμα.
marianaonice όχι μόνο εσύ, πολλοί είναι αυτοί που το πλάσμα πια νιώθουνε.... Ξέρεις, υπήρχε από καιρό αναμεσά μας. Είναι καλό σημάδι ότι το καταλαβαίνουμε, κι ότι μας ενοχλεί... Την καλησπέρα μου.
Ελένη μου το έλαβα και σε χιλιοευχαριστώ!!! Θα το παρουσιάσω σήμερα το βραδάκι!! Είσαι καταπληκτική!! :))) Θα τα πούμε. :))
Eve σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.. Σε ευχαριστώ που περπατάς τις γέφυρες και συναντιόμαστε. Το έχω ανάγκη! :)) Καλό απόγευμα! :))
Ισμήνη, ζεστό το πέρασμά σου, σε ευχαριστώ που έτσι νιώθεις, αν και μου πέφτει πολύ μεγάλο το κοστούμι! :))) Καλό απόγευμα! :))
"Τα αστέρια αγκάθια μυτερά
και η γη παγωμένη όσο δεν πάει"
Είναι πολύ λυπηρό, άδικο και οδυνηρό για τους πολλούς η ζωή να είναι μόνο έτσι.
Και δε μιλώ βεβαίως για τις δικές μας κοινωνίες που αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά για τις φτωχές χώρες του κόσμου, για την ασθένεια, την πείνα και τον πόνο..
Πολύ όμορφο!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Καλησπερα και απο μια φιλη,δεν μπορω
να γραψω κατι, θα ηθελα να σου πω μονο οτι εχω μεινει εκπληκτη,Υδροχοος
λοιπον,ευχομαι να γραφεις, να γραφεις
συνεχεια...ειναι ολα τοσο ομορφα,τοσες εικονες,τοσα συναισθηματα, πραγματικα κατι τετοιες
στιγμες χαιρομαι που υπαρχουν ποιητες ωστε με τον λογο τους να κανουνε τον κοσμο μας να γινει καλυτερος γεια σου λοιπον Πειραιωτη
Μαρια
"Καλησπέρα άλλοι 5 λες; ΛΟιπόν σειρά στη Μαρία (Κύμματα), στην Μαρία Έλενα ,Eva F. και στον Νικόλα"
Άντε, να σας δω λοιπόν!!! Αποστολή στο Blogoπαίχνιδο, έχεις τη σκυτάλη.
ΥΓ:¨όποτε θέλεις και εάν..
L.N.E
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ ουσιαστικό πάντα το πέρασμά σου... την αγάπη μου!
Μια καληνύχτα να έχεις!
Μαρία χαρά μου που είσαι εδώ! Σε ευχαριστώ! Καλό βράδυ!
Καληνύχτα Ελένη! :))
"Τα αστέρια αγκάθια μυτερά" και δίκοπα μαχαίρια που ξεσκίζουν τις ψυχές ανεπιθύμητων παιδιών και κατά λάθος γονιών.
Και η υποκρισία να περισσεύει
Μάρκο ουσιαστικό πάντα το πέρασμά σου! Σε ευχαριστώ! :))
Δημοσίευση σχολίου