Ατιτλο

Κλείνω τα μάτια και σε φέρνω εδώ,
χάνομαι στα γαλανά σου μάτια...
Είμαι στα χέρια σου παιχνίδι παιδικό
που λαχταρά της προσοχής σου τον καπνό...

Κλείνω τα χέρια μου και νιώθω το κορμί σου,
μεθώ ανάσα μου στην κάθε σου πνοή.
Είσαι η θάλασσα κι εγώ μικρό λιμάνι
στων κυμάτων των μαλλιών σου, κάπου, ζω...

Είμαι άγγελος σου είπα ... μα είπα ψέμα...
Χώμα είμαι που ψήθηκε.. πηλός...
στα χείλη σου κανάτι ευλογημένο,
και μακρυά σου αγάπης ναυαγός....

Ανοίγω τα μάτια, τα χέρια άδεια..
και πάλι εσένα νιώθω στην καρδιά...
Δε το μπορώ τους χτύπους να σωπάσω
χωρίς αγάπη μου,να σβήσω στη φωτιά.

Ζητώ στον άνεμο την τρέλα μου να πάρει
να την κρύψει στο πιο βαθύ βουνό,
τον πόνο μου μη νιώσεις που πονάω,
που είσαι.. και δεν είσαι.. εδώ.

Στο πέλαγος μαδάω κάθε λέξη,
τα χρωματά της να βυθίζονται στο μπλε...
Σιωπής να γίνουνε κοράλια,
που ίσως κάποτε, τα βρεις σα θησαυρό..

Τα κύματα μετρώ, την κάθε σου έγνοια,
βαρκούλα χάρτινη,  χάδι τρυφερό,
να χτενίσω θέλω τα μαλλιά σου,
και στο χαμογελό σου, να πνιγώ...