Ατιτλο

Ήρεμη νύχτα.. ήρεμα ξημέρωσε η μέρα..
Μοιάζουν από ύπνο οι εικόνες.
Αλήθεια, πονούσα χτες;
Και σήμερα;
Την ζωή μου συνεχίζω ή μιαν άλλη;

Αρνούμαι να σκεφτώ.. να μη θυμάμαι..
Πέρα, πίσω από το τζάμι
κι ακόμα πιο πέρα,
τη θάλασσα κοιτώ που κυματίζει...
Σαν παραμύθι η αγάπη με καλεί.

Χαμογελώ πίσω από το τζάμι,
με το ζεστό καλοριφέρ ν'ανάβει...
Ξημέρωμα απόψε Κυριακής.

Πιο πίσω η Δευτέρα περιμένει...
Μαζί και όσα σήμερα ξεχνώ...
Μα θαλασσά μου, δε θα ταξιδέψω...
Χειμώνιασε, αγρίεψε ο καιρός.
Θα φτιάξω ένα ωραίο πρωινό..

Σα φύλλα οι μέρες θα περνάνε
θα χτυπούν στο τζάμι όταν φυσά.
Στη μουσική τη βοή θα κοιμίζω
θα κερνώ τον άνεμο κόκκινο κρασί..
Σε όσα σκεπαζει η σιωπή, σπονδή.

Κι αν κάποτε η Άνοιξη θα έρθει
όπως τα φύλλα θα σκεπάζουν την καρδιά,
φωτιά θ'ανάψω, τα ξερά να κάψω.

Κι ίσως στη φλόγα μέσα να σωθώ.