Την έρημο που έφερες
αδίκως
την κουβάλαγες μαζί σου.
Μάταιος κόπος
οι πυραμίδες της άμμου
στου χρόνου το φύσημα..
Μια θάλασσα ολάκερη
ντύθηκε
ένδυμα νυχτερινό η άμμος
και την αρμύρα
του φιλιού σου
δεν μπόρεσε να διώξει...
Γυμνό το κορμί
κι ας φοράει τ αστέρια
στα μάτια,
ας καβαλάει τον άνεμο
δαμάζοντας
του χρόνου τις αντοχές...
Γυμνό,
σημαία ξεσχισμένη από λόγχες
μα όρθια,
να κυματίζει ως την ύστατη στιγμή.
Καμία παράδοση,
πόθος κόκκινος μόνο
ως το τέλος...
Το τέλος που βάφεται με αίμα
αρχή είναι,
γράμμα που δακρύζει
όποιος το διαβάζει
με φιλιά και με νύχια.
Άψυχος σωρός το κορμί
τα πόδια της μέρας σκεπάζει,
θυσία δίχως αύριο,
στο τώρα μόνο χαρισμένη...
εμπνευσμένο από σχόλια επί σχολίων, στις σελίδες της Ελένης :))
18 σχόλια:
Τι ομορφο ποιημα,τι ομορφο...δεν εχω λογια!
Φιλια μονο εχω για σενα που το ζωγραφισες.
Άφωνη....!!!!
ΚαληΜέρα Νικόλα!
Καλημέρα....Ειναι τέλειο!!!!!!!
Το κόκκινο τελικά είναι ελκυστικό.
Ίσως γιατί συνειρμικά μας οδηγεί "στο αίμα".
Το άτιτλο!!!!!
:-)
Ναι..
έτσι..
αφήσου..
ανέπνεε..
κόκκινο οξυγόνο..
κι άλλο..
μπορείς..
κι άλλο..
Καλησπέρα Νικόλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
L.N.E
πένης και ανυπόδητος
στ' αγκάθια περπατάς
και φέγγεις...
τι να το πω?
αλλαζονεία ή τρέλλα της στιγμής?
μανία ή ξεστράτισμα μυαλού?
κάποιες σοφές γριές, του χωριού μου ρίζες...πεπρωμένο το λεν...
και σωπαίνουν...
καλησπέρα στην φωτεινή παρέα...
συγχωράτε με...από χτες ζω στο σκοτάδι...καλησπέρα!
armatan
Πολυ ομορφο Νίκο
Καλησπέρα
"αίμα γδυτό που θρήνο ερεθισμένο ηχολαγά
τα δάκρυα του πόνου
κι ανάβει η γη θυμίαμα στις πύλες του ανέμου..."
να είσαι καλά!
Γυμνό το κορμί
κι ας φοράει τ αστέρια
στα μάτια,
ας καβαλάει τον άνεμο
δαμάζοντας
του χρόνου τις αντοχές...
Καλησπέρα Νικόλα! Πανέμορφο πραγματικά!!!!
Κατερίνα Τσάμπα
αστείρευτος Νίκο μου...:)
τούτη η ψυχή, πόσα χέρια έχει και γράφει;...:)
καλησπέρα...:)
Υπέροχο! Γεμάτο εικόνες και αισθήσεις...Καλησπέρα κι από μένα Νίκο...
Faraona με κάνεις και κοκκινίζω.. Σε ευχαριστώ! :))
Μάγισσα Κίρκη, κι αν δε μιλάς, αστρόσκονη η παρουσία σου εδώ, και το ένιωσα. Ευχαριστώ! :))
Σοφία, σε ευχαριστώ! Είναι πανέμορφο να έχεις γύρω σου κάποιους που να μπορούνε να σε ακούσουνε και να σε νιώσουν, Νομίζω λοιπόν, πως το τέλειο ταιριάζει σε σας... Σε ευχαριστώ! :))
Vassia ναι, το αίμα... Ο ποταμός της ζωής , το όχημα της αγάπης... το χρώμα του Ρόδου και της Παπαρούνας... Σε ευχαριστώ που είσαι Εδώ! :))
Ελένη, μέντοράς μου έγινες. :)) Πορφύρα κόκκινη από το μεγαλείο της ψυχής σου φοράς, και γραμμή αίματος χαράζεις στις ψυχές που φανερώνεσαι... Είσαι έμπνευση, και αγάπη. Σε ευχαριστώ! :))
armatan...
Τα λόγια που δεν μαρτύρησα
σε σένα
στ ανέμου το φτερό ακούμπησα
ταμένα..
Και να που τώρα σε ασήμι
στολισμένο
τα γυρίζεις, εσύ.
Θνητή λες, κι όχι Θεά
πως είσαι,
μα του ανέμου τα μυστικά
γνωρίζεις
και της σελήνης το ασήμι
στα λόγια σου φοράς
σα δαχτυλίδι. :))
Μαρία, κάποια που το όμορφο το έκανε αυτοσκοπό, τιμή μου να της αρέσει! Σε ευχαριστώ! :))
Mist...Υπέροχα τα δώρα που μου φέρνεις.... Σε ευχαριστώ!! :))
Κατερίνα διάλεξες τους πιο αγαπημένους μου στίχους μέσα σε όλους! :)) Σε ευχαριστώ! :))
Γωγώ, κάθε ψυχή αστείρευτη είναι... Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :))
Artanis σε ευχαριστώ! :)) Έχει σημασία ποιος λέει τι, και χαίρομαι πολύ να το ακούω από σένα! Σε ευχαριστώ!
όσο η φαντασία σου θα πεινάει,
τόσο θα απολαμβάνω την γραφή σου.
Όλη η φύση συνομωτεί..
στην πένα σου την κρύβεις..
και από κει αφήνεις να φανεί
μόνο εσύ ότι κρίνεις..
τα υπόλοιπα θυσία τα προσφέρεις
και προσπαθείς μ' ένα φιλί
την Άνοιξη να φέρεις!!
Πόσο χαίρομαι να σε διαβάζω!!
Νατάσα σε ευχαριστώ που απολαμβάνεις την γραφή μου! :))
Μαργαρίτα... Δώρο την άνοιξη μου φέρνετε εσείς, οι φίλοι. Σπονδή μικρή οι στίχοι σε αυτή την ευτυχία! Σε ευχαριστώ! :))
"ένδυμα νυχτερινό η άμμος"
καληνύχτα :)
Μάνια :)) Η θάλασσα είναι το ένδυμα! :)) Άλλωστε σε αυτήν δε στρεφόμαστε συχνά για να ξεχάσουμε ή και να ξεχαστούμε; Στην αέναη κίνησή της και το απέραντο "γαλάζιο";:)) Σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! Καληνύχτα! :))
Δημοσίευση σχολίου