ατιτλο .

Οι ώρες υποκλίνονται στη θλίψη,
το σώμα δείκτης που τον ουρανό κοιτά
σαν προσευχή,
το κάλεσμά σου να εισακούσεις.
Μεσάνυχτα μέχρι την στιγμή που το άγγιγμα σου
την ψυχή θα λύσει από του πόθου τα δεσμά,
και λεύτερη η σελήνη
με μουσική λύκων ερωτευμένων
και τους ψιθύρους του αγριόκρινου
στα κύματα,
τα αστέρια όλα θα αγκαλιάσει.

Nικόλαος Παπανικολόπουλος

Έσπασα το ρολόι μου
κι έφυγα ταξίδι.
στο γαλάζιο του ουρανού Πέταξα
με ένα μου φτερό λεκιασμένο
κόκκινο..
Κρασί δεν ήταν, αίμα θαρρώ πως έμοιαζε,
ναι, αίμα ήταν..
Στις δώδεκα μου είπες πως θα ρθεις μα έχασα το χρόνο..
Η ζάλη είναι.. αιμοραγώ
χάνεται η μορφή σου..
Άγγελος που αναζητώ πύλες του Παραδείσου..

Ελένη Γ. ( LNE )

Κι όταν της νύχτας δειλά το αντίο φτάσει
εκείνο που κάνει τον ουρανό κόκκινο να ματώνει από αγάπη
καθώς ο δείκτης κόβει τις τελευταίες βόλτες μες στην νύχτα
εκείνα τα φιλιά δεν είναι καληνύχτα
είναι του αποχαιρετισμού
Σε άφησε κι η νύχτα μόνο σου
κι η θάλασσα κύμα γυρεύει απελπισμένα να βρει
για να πνίξει τον καημό σου
Eσύ κι ο ουρανός σου εκεί μαζεύετε αστέρια

κι ο κόσμος μια σταλιά για την δικιά σου αγάπη.

Νατάσα

"Την ανάσα μου ποθώ να εκπνεύσω
εντός σου απόψε,
μ’ εξεγέρσεις φυτών
και λουλουδιών
με δακρυσμένα ασφοδίλια
και σεπτές προσευχές.
Νa αφεθείς στη μέθη
μύριων παρεκτροπών
και να μου πυροδοτήσεις
συσσωρευμένες δέσμες
διάφανου φωτός
και σκάλες αέναες
να μου προσφέρεις
για ν’ ακουμπώ στα σύννεφα.
Να φωλιάσει μέσα σου
η ατέρμονη δίψα
της δημιουργικής φαντασίας
και να μπορείς να δακρύζεις
δίχως να ντρέπεσαι.
Θαρρώ πως σε βλέπω να μου μιλάς,
να εξιστορείς την οδύνη
και τη λαχτάρα του πόθου σου,
να χαίρεσαι, να δακρύζεις,
να πονάς, να φλέγεσαι,
λειμώνες ατέρμονες να ποτίζεις
μ’ ανάλαφρα χάδια
και να δίνεις πνοή
στα άστεγα
και απείθαρχα στα όνειρα.."

Τάκης Τσαντήλας

Στον ΠΗΓΑΙΜΟ κηρύγματα κανείς μας
δε θ' ακούσει
και συμβουλές δεν θα λάβει
από κανέναν.
Τραγούδια μόνο
και καρδιάς παλμούς
θα αφουγκραστεί ,
λόγο καθαρό και δυνατό
στην συνείδηση να σπείρει
νέα γόνιμη , παραγωγική σοδιά
μια μέρα να καρπίσει.

Λυγερή Βασιλείου

Διάφανο άγγιγμα
είναι αυτό της αγάπης
έτσι που η μια καρδιά
την άλλη πάντα να κοιτά.
Διάφανο άγγιγμα
είναι αυτό της ψυχής
που όταν την ύλη διαπερνά
στην ουσία ακουμπά
και της αλήθειας την ομορφιά
σ΄αφήνει να δεις.

Angie Fou

Δυο άνθη κι εγώ θ' αφήσω..
σαν τα ποτίσεις θ' αγγίξουνε
τον ουρανό..
και άστρα περίλαμπρα
θα φέγγουνε τη νύχτα..
τότε που τα όνειρα ξυπνούν
και ο ουρανός γιορτάζει
και η απλότητα δεν έχει τελειωμό!!

Μαργαρίτα

Νιωθω μικρος, εμπνευση τετοια εγω να ενοχλησω
ετσι κι αλλιως η ωρα αδυσωπητα κυλα
κι ετσι μοναχος που καταφερα να μεινω
με ποδαρακια τοσο δα μικρα
το βημα οσο κι αν το επιταχυνω
την εμπνευση σας θα'χω παντοτε μπροστα..

exoaptonkyklo

Σαν άγγιγμα του πρωϊνού σου
διάφανες ματιές
κοιτάζουν το μαρμάρινο σώμα.
Γυρνάς το βλέμμα
κουμπώνεις την ψυχή,
ανασηκώνεις τους ώμους...
και χάνεσαι , στη λευκή νύχτα.

Vassia

Αγάπησα, πόνεσα
Ξέσκισα νου και σάρκα.
Λατρεύτηκα σε μια στιγμή, σε μια βραδιά σε μια ζωή.
Φόρεσα αμαρτίες δικές μου οχι δανεικές
Λυτρώθηκα από πηγές πίστης και ελπίδας
εσωτερικές όχι δανεικές
Ετσι θάρρος και θράσος απέκτησα
στο μυστικό σας πέρασμα
έναν κόκκο γύρης να φυσήξω με κομμένη ανάσα.

Μάνια Σ.

Ούτε μια είδηση,
ούτε μια λέξη,
πάλι βουβή ανεξήγητη σιωπή!
Πυκνό σκοτάδι
πικρές σκέψεις, μαύρη αμφιβολία
σφίγγει πάλι την καρδιά,
σιγά, σαδιστικά ο φόβος
έρχεται να νεκρώσει τη χαρά.
Νοιώθω πως και πάλι νυχτώνει,
έτσι απλά, βουβά, χωρίς αιτία,
α ν α γ κ α ί α....

marianaonice