Το δέρμα μου κρέμασα με αγάπη
σε ένα δέντρο
και στην ρίζα του λάκκο άνοιξα
να κρυφτώ.
Τα κίτρινα έθραυστα φύλλα
σωρούς έκανα,
να σκεπάσω τα ίχνη...
Πάγωσε το χέρι σου
στο άγγιγμά μου,
μα μπόρεσες κι είπες αντίο.
Σε ευχαριστώ!
Τον τελευταίο καιρό
βαριά ήταν τα πόδια
και το βήμα
δε βόλευε πια.
Τις τσέπες γέμισα σπόρους,
στο ταξίδι να βαστώ
σαν κάνει πολύ κρύο
μια χούφτα ζωή.
26 σχόλια:
Ζωντανή η γραφή σου..σα να μπορούσα να κλωτσήσω αυτά τα φύλλα και να μπορούσα να νοιωσω το τσιγκλισμα των άγριων σπόρων στη χούφτα..Καλημέρα σου
Φυλλαράκι έθραυστο, κίτρινο κι εγώ
σου μήνυσα να μη φύγεις!!
Πήρες της Άνοιξης τους σπόρους
και σκορπίστηκες
μέσα σ' ανέμους, σε χωράφια
μύρο γίνηκες...
κι έμεινα εγώ εδώ να περιμένω...
:))
Τα κρίνα σου ανθούν και ευωδιάζουν ποίηση!
Την καλημέρα μου!
Τους σπόρους
να φυτέψεις στη καρδιά
ελπίδες κι όνειρα
να βλαστήσουν
Καλησπέρα καλέ μου Νικόλα
'Αργησα...αλλά ήρθα!
(Πρωην breathless)
:)
μια χούφτα θάλασσα η ζωή..
μέσα στον ωκεανό..
μέρος του όλου..
σύννεφο και χώμα..
δες..
και ουρανός..
ένα
μια χούφτα θάλασσα..
Καλησπέρα Νικόλα!
L.N.E
..χούφτα η ζωή..
'λίγα ψίχουλα'.. για το ταξειδι..της..
να σαι καλα βρε νικόλα..
Αυτα τα σπορακια εκει στην χουφτα ...τα κραταω καλα...
ειμαι της γης παιδι τι να κανω...!
Καλησπερα Νικο μου
Μια ΚαληΣπέρα να ακουμπήσω!
Έμοιασε σα να την έκαμα την βόλτα!
Να είσαι καλά!
Το δέρμα σου μύρισα πάνω στο δέντρο
Και πουλάκι έκατσα επάνω
Μου κούνησες τους σπόρους στα χέρια
Κι εγώ πέταξα για να προλάβω
Όμως το κρύο δεν μ άφησε να φτάσω
Κι έμεινα πίσω αντίο να σου πω
Σπόρους για σένα έριξα
σε μονοπάτι νοερό
μα ήρθε βοριάς και σκόρπισαν
με τα χλωμά τα φύλλα...
Καληνύχτα :))
Rain όμορφη να είναι η νύχτα σου, ομορφότερο το ξημέρωμα! :)) Σε ευχαριστώ, γιατί ήσουν εκεί! :))
Μαργαρίτα, μου αρέσουν οι στίχοι σου! :)) Να θυμάσαι, αγαπά ο άνεμος να αρχίζει και να τελειώνει τα ταξίδια του, ανάμεσα από σκορπισμένα φύλλα! Ο θάνατος κι η ζωή θα ανταμώσουνε, τροφή ζωής τα φύλλα για τους σπόρους. Κι η άνοιξη, που κοιμάται, καλημέρα θα πει, κι ο ήλιος θα γελάσει ξανά σε όσους στα βαθιά σκοτάδια της μοναξιάς, τον ερχομό του περιμένανε! :)) Καλό βράδυ! :))
Στέβη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :)) Καληνύχτα! :))
Ιωάννα, εκεί θα τους φυτέψω, ναι! :)) Πολύ όμορφο το νέο σου μπλογκ! Θα το επισκεφτώ σύντομα και με σχόλιο! :)) Καληνύχτα!
Ελένη, οι στίχοι σου αρμυροί είναι.. Σ΄ευχαριστώ! :)) Καλή σου νύχτα!
roadartist, να είμαστε όλοι καλά! Καλό βράδυ! :))
Φαραόνα, σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! :))Καλό βράδυ να έχεις! :))
Κίρκη, σε ευχαριστώ! :)) Καληνύχτα! :))
Νατάσα, τα λόγια σου τρυφερά είναι. :)) Μια όμορφη νύχτα να έχεις! :))
Ευαγγελία, έτσι πρέπει, να σκορπίσουν τα φύλλα, βορά να γίνουν στον άνεμο, τροφή της γης. Να κυλίσει η ρόδα, να ξαναρχίσει η ζωή, από το πρώτο της άνοιξης φυλλαράκι! :)) Καληνύχτα! :))
Εκείνο που μου αρέσει με την ποίησή σου είναι ότι πραγματικά το σκέφτεσαι το ποίημα και βγαίνουν πολλές δυνατές ερμηνίες.
Νομίζω πως ο καθένας μπορεί να δει και τον εαυτό του σ' αυτά...
Καληνύχτα σου :)
κρατησε τους σπορους να τους βαζεις σημαδι στον δρομο για να βρεις τον γυρισμο
ονειρα μαργαριταρενια
:)) Μακάρι Ελένη, να μπορεί ο καθένας να βρει κάτι δικό του! :)) Σε ευχαριστώ! Καλό βράδυ! :))
Νάντια οι στίχοι σου στολίδι για την ψυχή μου! :)) Καληνύχτα! :))
τα δάχτυλα της Άνοιξης,
ξεσκέπασαν τα φύλλα
και με περίσσια αγάπη,
με έντυσαν πάλι με καινούριο δέρμα.
καινούρια ίχνη φτιάχνω
μ'ελαφρό πάτημα
τη ζωή να καλημερίσω.
κι εκείνο το αντίο,
ας είναι ο ίσκιος μου
για τα εγκαύματα του πόνου...
καλημέρα Νίκο μου...:)
Μου αρεσαν πολυ οι τελευταιες λέξεις σου..
Καλημερα ΄Νίκο
:-)
Οι σπόροι φύονται και αποδίδουν καρπούς Νικόλα.
Αλλά μάλλον το γνωρίζεις αυτό.
Καλημέρα φίλε μου.
ειναι δυσκολο να μαζεψεις τους σπορους σου και να φυγεις ακομη κι αν βλεπεις οτι απ την τελευταια σοδια τιποτα δεν εβγαλες ελπιζεις παντα στην επομενη.ναταλια
καλημερα.ναταλια
Ευχαριστώωω!! :))
ksereis, orismenes fores einai kalo na afinoume ta inxnh mas kai as ponaei..
kalimera..
Τις τσέπες γέμισα σπόρους,
στο ταξίδι να βαστώ
σαν κάνει πολύ κρύο
μια χούφτα ζωή
Εγώ Νικόλα ,τις λέξεις σου κρατώ
σαν φυλλαχτό στην χούφτα μου, κι όταν
π α γ ω ν ω τις ζεσταίνω με την ανασα μου και κείνες βλαστούς βγάζουν και μου φιλούν τα παγωμένα χείλη.
Καλή μέρα φίλε
http://Isminy.pblogs.gr
Γωγώ! :)) πολύ όμορφο το σχόλιό σου! :)) Σε ευχαριστώ! :)) Μια όμορφη μέρα να έχεις!
Μαρία σε ευχαριστώ! Καλημέρα! :))
Βάσια, πάντα προσμένεις έστω το ελάχιστο από κάθε σπορά... :)) Να είσαι καλά! :)) Καλημέρα!
Ναταλία έχεις απόλυτο δίκιο! Καλημέρα! :))
Μαργαρίτα, :)) Εγώ ευχαριστώ! Καλημέρα! :))
ΕΡασιτέχνη άνθρωπε, τα ίχνη μας τα αφήνουμε πάντα. Ηθελημένα η μη. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ, σε ευχαριστώ! :)) Καλημέρα! :))
Ισμήνη, τα λόγια σου φωτιά είναι που μου ζεσταίνουν την καρδιά! Σε ευχαριστώ! :)) Καλημέρα! :))
"Το δέρμα μου κρέμασα...."
Σχέσεις αποφόρια της ζωής;
Πολύ θλιμμένο, πολύ πονεμένο.
Στη χούφτα οι σπόροι, η ελπίδα για αναγέννηση...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Το πέταγμά σου γλαρένια μου, ελπίδας κουκκίδα, χαρά είναι. Σε ευχαριστώ! :)) Καλησπέρα!
Στον Κοντορεβιθούλη με οδήγησαν τα τελευταία σου λογάκια...
παιδική η ματιά μου:)))
καλησπέρα Ασπρο μου Φτερό :))
Δημοσίευση σχολίου