Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

30/3/08

άτιτλο

Μου λέγανε να μη φωνάζω,
στον άνεμο ελπίδες μην κρεμώ.
Τα λόγια μου με φύλλα να σκεπάζω
να σκέφτομαι πολύ πρωτού μιλώ.

Τα αυτιά, στην αγάπη να τα κλείνω
όταν λεύτερο να ζει θέλει πουλί,
χάρτινα καράβια να μη φτιάχνω
ταξίδια δεν θα κάνουν για πολύ.

Κι εγώ, που δεν έμαθα ποτέ ν΄ακούω
μονάχος έμεινα ναυάγια να κοιτώ.
Στην άκρη μιας αμμουδιάς, ως κρίνο
τις ελπίδες μία μία να μαδώ.

26 σχόλια:

manetarius είπε...

Έχεις σκεφτεί ποτέ να εκδόσεις τα ποιήματα σου;

Αυτό το συγκεκριμένο νομίζω οτι είναι το αγαπημένο μου .. μέχρι στιγμής!

Καλό απόγευμα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

:)) mane-tarius \είναι λίγος ο καιρός που γράφω, όχι, δεν το έχω σκεφτεί. Χαίρομαι που σου άρεσε!Σε ευχαριστώ! :))

Alkmini είπε...

Nικολα μου
τι θα γινει με τα ποιηματα σου?
θα τα εκδωσεις η θα τα εχεις μονο για αναρτησεις?
αντε ντε ;)
πολυ ομορφο!!!!
καλο σου βραδυ :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Αλίκη σε ευχαριστώ για την ενθάρρυνση! :)) Καλό βράδυ! :))

Ηλιαχτίς είπε...

Τόσο όμορφο...
Έχεις ένα ιδιαίτερο χρώμα στην ψυχή σου και τα ποιήματά σου μικρές πιτσιλιές χρώματος.. πάνω στον καμβά των δικών μας ψυχών..!
Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω σχόλια να εκδόσεις τα ποιήματα σου Νικόλα!
Πολλοί γράφουν, λίγοι αγγίζουν όμως!

Καληνύχτα!

Artanis είπε...

Νίκο, γιατί δεν βάζεις τίτλους στα ποιήματά σου, δυσκολεύομαι πολύ να παρακολουθήσω τις αναρτήσεις, εξαιτίας αυτού...Σ' αυτό εδώ πχ, θα μπορούσες να δώσεις ακριβώς το όνομα του μπλογκ...Του ταιριάζει απόλυτα νομίζω...Και είναι πολύ ωραίο το κομμάτι αυτό...

Νατασα είπε...

Ακόμα ένα άτιτλο καράβι
Το δανείστηκα σήμερα μεσοπέλαγα
Καλό βράδυ

Cookie είπε...

Πολύ όμορφο το ποίημα. Νομίζω πάντως πως το να ταξιδευεις με καράβια που τα έχεις φτιάξει ο ίδιος (αν και χάρτινα) είναι η αληθινή ευτυχία. Να κυνηγάς το όνειρο το δικό σου, κι ας μείνεις να μαδάς τις ελπίδες στο τέλος και να ναυαγήσεις.

Φιλιά και καληνύχτα :)

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ηλιαχτίδα, αληθινά, με συγκίνησε αυτό που γράφεις. Πως σε αγγίζουν όσα γράφω... Ψέματα θα έλεγα, αν αρνιόμουν πως είχα ανάγκη να το ακούσω. Είναι κάτι, για το οποίο πάντα αναρωτιέμαι.. Σε ευχαριστώ! :))
Όμορφη νύχτα να έχεις! :))

Αρτάνη όσο εύκολο είναι μα γραφτεί ένα κομμάτι, τόσο δύσκολο μου φαίνεται να βάλω τίτλο. Έχεις δίκιο όμως. Κι ίσως, αν μπορέσω, όταν βρω χρόνο και διάθεση, να το κάνω σε κάποια από τα άτιτλα. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :)) Καληνύχτα!

Νατάσα, μου φύλαγες μια υπέροχη έκπληξη! Ξέρεις για ποια μιλάω ;)) Σε ευχαριστώ! :)) Καλό σου βράδυ! :))

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ελένη, η ευτυχία κι ο πόνος, κατοικούνε στην ίδια πνοή... Καλό σου βράδυ! :))

Μαργαρίτα είπε...

και μες της σιωπής μου
το ακρογιάλι,
θαλασσοπούλια τ' όνειρά μου
νοερά..
κι ο κήπος μου
με τ΄ανθισμένα κρίνα
μέσα στα κύμματα παλεύει
και σκορπά..

Όμορφο, πολύ Νικόλα!!
Ποτέ μην αμφιβάλλεις
για την ποιότητα της
γραφής σου :))

Καληνύχτα! :))

ceralex είπε...

Nόμιζα πως ήδη τα έχεις εκδόσει...!

Υπεροχο... δεν βρίσκω λόγια πολλά να πω, μόνο πως βρέθηκα εκεί μα μαδώ και γω μαζί σου τα κρινοπέταλα της ελπίδας.

Καλό βράδυ

Mariel είπε...

Kαλύτερα να μετράς ναυάγια παρά ανεκπλήρωτους πόθους και όνειρα..
Πολύ καλό!
Φιλί γλυκό

Ανώνυμος είπε...

Μου' λεγαν να μη φωνάζω
κι όσο εγώ τους άκουγα,
έχανα τη φωνή μου
κι έπνιγα τον εαυτό μου
μέσα στη σιωπή μου,
ώσπου εξαφανίστηκα...
Επικίνδυνα οικείο..
Καλή βδομάδα να' χεις!

rip1708 είπε...

βρηκα τραγουδι και για αυτο :)

"Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.

Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω."
καλημερες καλημερες

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Μαργαρίτα, είσαι όντος μία νεράϊδα! Σε ευχαριστώ!

ceralex βρήκες τα καλύτερα λόγια! Να είσαι καλά!

Μάριελ, καλύτερα να δοκιμάζεις, παρά όχι. Σε ευχαριστώ!

Ευαγγελία το μεγαλύτερο τίμημα, αφορά όσα δεν πράξαμε... Να μην τους ακούς. Όσο μπορείς, και σου επιτρέπει η καρδιά σου. Να είσαι καλά!

Νάντια, σε ευχαριστώ για το δώρο σου. Είσαι πολύ καλή!

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα,
πικρό μα αληθινό,
για ρομαντικές,ευαίσθητες και λίγο τυχοδιωκτικές ψυχές....

φιλιά

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Φαίδρα καλημέρα! Τυχοδιώκτης λοιπόν;; Χμμ...

Ηλιαχτίς είπε...

Καλημέρα Νικόλα!
Όμορφη μέρα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ναι! Πραγματικά όμορφη μέρα! :))

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Νικόλα!

L.N.E

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

:)) :)) Καλημέρα Ελένη!! :))

Βίκυ είπε...

Χαμογελώ στο ρυθμό των λέξεων, κοιτώ στο χρόνο της ζωής
και βλέπω ψυχής λευκές λαχτάρες,
νέο ακούραστο ταξίδι κινούν στο νερό...

Να είσαι καλά!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλησπέρα Βίκυ! Τιμή μου η παρουσία σου εδώ! :))

Ανώνυμος είπε...

"να σκέφτομαι πολύ πρωτού μιλώ."
Μπαα δεν το κάνω...έχω εμπιστοσύνη στην σκέψη μου :)))))

maya είπε...

ξεκινάς
ελπίζω
κλωτσάς
και πληρώνεις
άτιμο τίμημα...

μου άρεσε το γύρισμα
ή τουλάχιστον έτσι το είδα εγώ.

πολύχρωμη καλησπέρα
τι ωραία που ξεδιπλώνεσαι...

χχχχχχχχχχ