Ποίηση

Θλιμμένη, σε κοιτάει στον καθρέφτη
στου ποτηριού τον βυθό σε κοιτά,
"σε αγαπώ", σβησμένα γράφει
με τον καπνό που εκπνέεις
εκεί που το γυαλί αγγίζει τα χείλη σου.
Μία γριά η ποίηση, την γέρασες,
την άφησες πολύ να σε περιμένει
χαμένη ανάμεσα σε σκέψεις
ανάμεσα στο παρόν σου και το παρόν του.
Μα η ποίηση δεν θυμώνει..
Στα δαχτυλά σου αφήνεται,
γλυκά τα φυλά και σε κοιτάζει πάλι στα μάτια.
"Είμαι εδώ", ομολογεί, και σου παραδίδεται,
"πάντα θα είμαι εδώ για σένα.
Παιδί, κορίτσι, γυναίκα, γυναίκα που γέρασε,
εδώ, κι εδώ!"... και στο στήθος σ΄αγγίζει...
Και συ, που όρεξη πολύ για κουβέντες δεν έχεις,
απ' το χέρι την σέρνεις, να κοιμηθείτε....