Ραβασάκια στην ψυχή μου καρφωμένα
μου βαρύνανε το βήμα και βουλιάζω
σε ένα κτύπο της καρδιάς τους προς εμένα
σαν ρολόι του θανάτου, και αδειάζω.
Τρομαγμένες οι χαρές μ΄εγκαταλείπουν
σαν πουλάκια που τρομάξανε από πράξεις
κυνηγών που τα τομάρια τους ζυγίζουν
και των χρυσών τούς τύφλωσαν οι λάμψεις.
Είναι μία ευτυχία κοιμισμένη
το μικρό το ξέπνοο κορμί τους,
στην συνείδηση του κόσμου ραϊσμένη
η ελάχιστη όση απέμεινε φωνή τους.
Τι παράξενο θέαμα αλήθεια
σκελετοί να περπατάνε την ημέρα,
είναι κάτι που δεν γίνεται συνήθεια
κι ευτυχώς, σε λίγο θά΄μαστε πιο πέρα.
41 σχόλια:
Μια γρήγορη ματιά στη φωτογραφία κι αλλάζουμε σελίδα, μια στιγμιαία στάση στο κανάλι και συνεχίζουμε το ζάπινγκ... γιατί το πρόβλημα υπάρχει όσο το βλέπουμε και το ακούμε, όταν γυρίζουμε την πλάτη εξαφανίζεται... κι εμείς συνεχίζουμε τις μικρές βολεμένες μας ζωές έχοντας τη συνείδησή μας ήσυχη να κοιμάται τον δίκαιο ύπνο!
Δεν έχω λόγια... καταπληκτικό!
Ευαγγελία, όπως το είπες. Ζάπινγκ. Τι χειρότερο από το να μαθαίνεις να ζεις με τέτοιες εικόνες. Ντρέπομαι που ένιωσα την ανάγκη, να χρησιμοποιήσω την εικόνα ενός παιδιού. Ντρέπομαι που έγραψα αυτούς τους στίχους. Όχι δεν είναι καταπληκτικό. Τραγικό είναι. Δική μας έλλειψη... Σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου.
Πολύ αληθινοί οι στίχοι σου οι επηρεασμένοι από τη συγκλονιστική εικόνα της οποίας ο χρήστης ύστερα από αυτή την εμπειρία, περιέπεσε σε μελαγχολία και τελικά αυτοκτόνησε.
Και ναι, προσπερνάμε...
Βολεμένοι όντες εθελοτυφλούμε.
Καλό σου Σ/Κ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φύρδην Μίγδην, κοίταζα πριν από λίγο τις φωτογραφίες ανορεξικών. Νέες κοπέλες, στην ίδια κατάσταση, όχι γιατί δεν έχουν να φάνε, μα... από κάτι άλλο. Μία νέα ασθένεια, του "πολιτισμού" μας. Καταγράφονται όλο και περισσότερα;θανατηφόρα κρούσματα... Κι από την άλλη, κάποιοι τρέχουν σε κέντρα αδυνατίσματος, και ξοδεύουν μικρές περιουσίες λόγω παχυσαρκίας. Τι μας συμβαίνει;...
Καλό Σαββατοκύριακο. :))
Εγώ σ' ευχαριστώ για το παράθυρο που άνοιξες, να ορμήσει αέρας δυνατός σε κλειστά δωμάτια και μίζερες ψυχές, να ταρακουνήσει συνειδήσεις και να φωτίσει τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα από μας. Είναι πολύ μικρός ο κόσμος για να χωρέσει το τεράστιο εγώ μας, δυστυχώς...
:))
Ωωω... πολύ ευαίσθητο θέμα
καταπιάστηκες Νικόλα..
Τι μπορεί να πει κανείς!!
Μια είκόνα χίλιες λέξεις...
τέτοιες στιγμές νιώθω πολύ
εγωίστρια και ντρέπομαι για
τον εαυτό μου!! :(
Καλά έκανες όμως και αγκάλιασες
αυτή την πλευρά της ζωής :)
μήπως και έρθουμε σε συναίσθηση!!
Να είσαι καλά**
χαίρομαι που σε συναντώ και ως πολιτικοποιημένο ποιητή,
και εύστοχοι οι στίχοι και ευαίσθητοι και συγκινητικοί.
φιλιά
Μαργαρίτα, μια γειτονιά όλος ο κόσμος... πως καταντήσαμε έτσι;; Καλό απόγευμα να έχεις.
Φαίδρα δεν μπορείς να ζεις στον πλανήτη γη, και να μην πάρεις θέση. Τίποτα δεν είναι μακρυά. Όλα εδώ.
«Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς όφελος των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό αέρα, πόσιμο νερό, δέντρα και γρασίδι, ευχάριστα σπίτια να μένουν, μερικές ώρες δουλειάς, μερικές ώρες ελεύθερες. Μη ρωτήσετε ποιος το αξίζει. Όλοι οι άνθρωποι το αξίζουν».... Χάουαρντ Ζιν.
Τι να σου πω τώρα... μ' έχεις κάνει κομμάτια. Τυμπανισμένες κοιλίτσες και σκελετωμένα κορμάκια θα στοιχειώσουν τ' αποψινά μου όνειρα... και αθώα παιδικά μάτια να καρφώνουν την καρδιά μ' ένα γιατί που δεν θα πάρει ποτέ απάντηση... Εσύ μου χαμογελάς, εγώ είμαι έτοιμη να κλάψω... Αχ, βρε Νικόλα, πώς φτάσαμε ως εδώ; Σε ποιο σημείο στρίψαμε σε λάθος στροφή;..
ο κοσμος πνιγμενος στα δανεια της συγχρονης ζωης δεν μπορει να δει περα απο το δικο του ζορι μηπως ολος αυτος ο τροπος ζωης που μας περασαν αποσκοπει καπου?ναταλια
Επιτέλους βρήκα τον χρόνο να σ' επισκεφθώ άνετα. Με τα παιδιά στο σπίτι ποτέ δεν υπάρχει χρόνος για τη μαμά να κάτσει στον υπολόγιστή. Πολύ ευαίσθητο άτομο δείχνεις από τους στίχους.
Γι' αυτή τη φωτογραφία είχα ακούσει πως υπήρχε, δεν την είχα δει όμως.
Σοκαριστικό πραγματικά!
Μπράβο στο φωτογράφο και χαλάλι του το βραβείο!
Καλό βράδυ!
Ευαγγελία ζούμε σε ένα σύστημα αξιών που ο άνθρωπος μετριέται με χρήμα. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία. Όταν τα πολιτικά συστήματα κι οι κοινωνίες είναι λογιστικά αποτελέσματα, τι περιμένεις; Γι αυτό πάντα λέω, πως η λύση είναι η ανθρωποκεντρική παιδεία. Να λευτερώσουμε τους ανθρώπους από τα δεσμά της άγνοιας, του Εγώ. Να γίνουν πολίτες του κόσμου ευσυνείδητοι και σκεπτόμενοι... Με άμυνα την αγάπη.
Ναταλία, χαρά μου που σε βλέπω τόσο συχνά εδώ! Σε ευχαριστώ! :)) Υπάρχει η στρατηγική του διαίρει και βασίλευε. Των πολλών φθηνών εργατικών χεριών υπό την πίεσης της ανεργίας. Ο Μπλερ το είχε πει σε ένα φόρουμ καθαρά, πως αυτό πους ενδιαφέρει πρωτίστως, δεν είναι να δώσουνε σε όλους δουλειά, μα να είναι όλοι έτοιμοι ( κατάλληλα εκπαιδευμένοι κ.τ.λ. ) για να κάνουν την δουλειά. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Το ότι δημιουργούν εξαθλίωση σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού της γης, αποσκοπεί σε αυτό. Πολλά δωρεάν εργατικά χέρια. Το ότι υπήρχε μερική προστασία στις μητροπόλεις, αποσκοπεί πάλι στην κατανάλωση. Το λάθος που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Το κυνήγι της υπερπαραγωγής με το χαμηλότερο κόστος και τίμημα, αφαιρεί την δυνατότητα στον καταναλωτή να καταναλώνει τα αγαθά. Το χρήμα δεν κυκλοφορεί, να το πω απλά, και η κρίση επιστρέφει στους δημιουργούς της. Όταν πλουτίζουν οι λίγοι εις βάρος των πολλών, όταν η βάση της κοινωνικής δομής είναι η αδικία, όταν η ισονομία καταστρατηγείτε στο όνομα του κέρδους, όταν η εξειδίκευση υποκαθιστά την μόρφωση, όταν,όταν όταν.....
Φωτεινή μου, σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! :)) Καλό απόγευμα.
εικόνα και λέξεις...
πόσο ευαισθητος είσαι...!!!
καλό βράδυ Νίκο μου!
Γωγώ μου, δεν είναι αυτό που ήθελα να ακούσω. Δεν το έκανα γιατί είμαι ευαίσθητος, ίσως μάλλον το έκανα γιατί νιώθω ενοχές. Μία υπενθύμιση, ήθελα να κάνω. Τίποτα άλλο. Να μη ξεχνιόμαστε. Η ζωή συμβαίνει Τώρα, κι όχι μόνο. Το ίδιο και ο Θάνατος, η εξαθλίωση. Την αγάπη μου! :))
συμφωνω απολυτα μα πως ο εργατης να πει οχι στο φθηνο μεροκαματο οταν πειναει?πως η μανα να πει οχι στο φεσει οταν το παιδι της ζητησει κομπιουτερ που ολα τα παιδια εχουν ξερουμε τα πρεπει στην πραξη υστερουμε.ναταλια
καθε φορα που βλεπω πονο φευγω δεν αντεχω ουτε λεπτο στο θεαμα τοσο ασχημα νιωθω εγω με το προβληματακι μου .ναταλια
Το ξέρω Ναταλία, το καταλαβαίνω. Ιδίως τώρα, που σχεδόν όλα τα νοικοκυριά είναι χρεωμένα στις τράπεζες, πιότερο από ποτέ, υπάρχει εξάρτηση. Υπάρχει όμως και ένα όριο σε αυτή την εξαθλίωση, στα ναι που κάποιος θα πει. Έτσι δεν είναι; Υπάρχει και η ψήφος. Και οι οργανωμένες αντιδράσεις. Η ευθύνη μας στο να μην κλείνουμε το μάτι, το ένα, ή ακόμα και τα δύο. Μικρές πράξεις, καθημερινές, με μεγάλα αποτελέσματα.Όλοι έχουμε δικαίωμα στη υπέρβαση, όσο μπορούμε ο καθένας. Δεν είναι δυνατό ο άρρωστος και ο αθλητής να τρέξει και να κάνει τα ίδια. Όχι. Αλλά ας κάνει, ως υπεύθυνος πολίτης, ότι του αναλογεί. Μηδέν τηλεθέαση στα σκουπίδια. Γυρίστε τα πίσω. Ακούστε ραδιόφωνο, ή επιλέξτε εκπομπές, και ναι, ευτυχώς ακόμα υπάρχουν, που σέβονται ακόμη την αξιοπρέπεια και την νοημοσύνη μας. Προσοχή στην "αυτοθεραπεία" μέσω της κατανάλωσης. "Αγοράζω , άρα υπάρχω",είναι ρητό της εποχής μας. Διαλέξτε τους φίλους σας, γι ΄αυτό που είναι, όχι γι΄αυτό< που δείχνουν. Κατηγορείστε τον ψεύτη ανοιχτά, υπερασπιστείτε τον δίκαιο. Κατεβάστε τις μάσκες, τα παγωμένα χαμόγελα, τις τυπικές ευγένειες. Περισσότερο χρόνο για μας, και μέσα από αυτό και για τους άλλους. Λιγότερο από ένα δολάριο είναι ένα πάρα πολύ καλό μεροκάματο στην Ινδία, για τις γυναίκες. Υπάρχουν οργανισμοί όπως η Action Aid, που για όσους μπορούν , με ελάχιστο κόστος προσφέρουν την ευκαιρία να σώσουμε μια ζωή, όχι από την πείνα μα από την φτώχεια, αλλάζοντας το μέλλον του πλανήτη. Πολλά, ναι, δεν μπορούν να γίνουν από τον καθένα, μα και πολλά μπορούν να γίνουν. Ο κόσμος μπορεί και πρέπει να αλλάξει, είτε με μεγάλα, είτε με μικρά βήματα. Κάθε άνθρωπος, είναι ανεκτίμητο κέρδος, :)) Την αγάπη μου! :))
http://www.actionaid.gr/
εχω παιδακι στην action aid εδω και χρονια ξερω τι ψηφιζω εχω παρεα με ανησυχιες κι οσο μπορω αντιστεκομαι στον καπιταλιστικο τροπο ζωης μα ειναι λιγο.ναταλια
:)) Ναταλία χαίρομαι όλο και περισσότερο που σε γνωρίζω! Το λίγο είναι πολύ περισσότερο από το καθόλου. Είναι υγιές, να μην υπάρχει εφησυχασμός, ούτε ικανοποίηση. :)) Το διαφορετικό, θα ήτανε λάθος. :))
... για να μπορούμε να λεγόμαστε άνθρωποι!
κι εγω χαρηκα την καληνυχτα μου.ναταλια
:)) Σωστά Ευαγγελία, σωστά!
Καληνύχτα Ναταλία! :))
:) :)) :)))
.AERIKO.
Αερικό μου, καιρό πολύ είχα την χαρά να σε δω! Χαίρομαι!!!
Νίκο μου,
αν δεν είσαι ευαίσθητος,
δεν νιώθεις ενοχές...
δεν το είπα για να το ακούσεις,
μα γιατί το νιώθω εγώ...:)
και πάλι καλό σου βράδυ...:)
Καλησπέρα Νικόλα,
Γροθιά στο στομάχι η φωτογραφία μα και η αλήθεια που κρύβει.
Ο φωτογράφος αυτοκτόνησε 3 μήνες μετά για αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Η φωτογραφία βραβεύτηκε.
Δεν άλλαξε τίποτα όμως.. και ούτε θα αλλάξει φοβάμαι, γιατί ένας κούκος δε φέρνει την Άνοιξη..
Κοιτάζω γύρω μου και ντρέπομαι..
Το ποίημα όμορφο,
η αλήθεια άσχημη..
Καλό απόγευμα να έχεις.
κι εμείς ακόμα μιλάμε,
απεργούμε,
έχουμε παράπονα,
κάνουμε και τον σταυρό
εύγε μας !!!
ααα!!! έχουμε και κάτι κουβάδες νααα!! για τα αποφάγια - φαγητά
Γωγώ μου σε ευχαριστώ!.. Απλά ... να... νιώθω άβολα με τα καλά σχόλια λόγο του θέματος... Καλό βράδυ να έχεις! :))
Ηλιαχτίδα, ακόμα κι ένας άνθρωπος, ανυπολόγιστο κέρδος είναι. Καλό βράδυ! :))
Νατάσα!!! :))) Τι κάνεις βρε ψυχή! ;; :)) Την αγάπη μου πάντα!! :)))
Αληθινοί στίχοι που πονάνε όπως και η αλήθεια..
Να μην ξεχνάμε!
φιλιά
Θαλασσινή, ναι, δυστυχώς ... Σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου! :)) Καληνύχτα!
Τα έχουμε ξαναπει Μα θα το ξανα λέω...Ε κ π α ί δ ε υ σ η....
Καλό είναι να δίνουμε ότι μπορούμε...'Μα δεν θα αλλάξουμε τη φωτογραφία έτσι.
Μπορεί κάποιος να μου βρει έναν πρωθυπουργό που δεν θα δώσει από τον προυπολόγισμό ούτε ένα ευρώ στα αμυντικά προγραμματα αντίθετα θα τα δώσει στην παιδεία? Ετσι γίνονται οι αλλαγές σε αυτές τις φωτογραφίες Μα όχι από μας δυστυχώς. Από τα παιδιά των παιδιών μας όμως? Μακάρι Πες στο "Διάλειμμα" ότι η "ξανθιά Χαρτόκουτα" τον προκαλεί να βγάλει αυτή την πίστα του παιχνιδιού. Να πετύχει αυτά που δεν πετύχαμε εμείς. Και δείξε του τη φωτογραφία!!!!Και πές του οκ πέταξε με τα δικά σου φτερά....όμως πρόσεξε να μην καταλήξεις να τρως τέτοια τροφή Οπως ετοιμάζεται να φάει ο γύπας Οπως τρώμε εμείς χωρίς να το ξέρουμε...και μετά με ήσυχη συνείδηση οριοθετούμε και ένα παιδάκι....
Καλημέρα Ξανθιά Θαά! Την αγάπη μου και τους χαιρετισμούς μου στον φίλο Μακρύ Παλτό! :)) Δεν ξέρω αν διάβασες τα πιο πάνω σχόλια. Συμφωνώ, πως η ανθρωποκεντρική μόρφωση, αυτή που γεννά σκεπτόμενες κι ελεύθερες συνειδήσεις, είναι ο θεμέλιος λίθος. Από κει και πέρα, η άρνηση στο Τώρα, στην ζωή που συμβαίνει, που φεύγει, ακόμα και το ελάχιστο, κέρδος είναι. Τα πιο μεγάλα ταξίδια αρχίζουν με ένα βήμα... Κανένας εφησυχασμός, καμιά ικανοποίηση. Μα όχι αποστροφή. Όχι γενίκευση και αποποίηση των όποιων ευθυνών μας, των έστω ελαχίστων που μπορούμε να κάνουμε. Το ελάχιστο, για κάποιους σημαίνει μια άλλη ζωή, διαφορετική. Ίσως την ίδια την ζωή. Πως να τους το αρνηθούμε;
ευτυχώς, σε λίγο θά΄μαστε πιο πέρα..
και βάζω το δάχτυλο μπροστά μου και αναρωτιέμαι..
φαίνομαι;
Καλημέρα Νικόλα..
L.N.E
Nικόλα.. εγώ σου είπα πόσο μου άρεσε.. χαίρομαι που το ανέβασες σε post:) και η εικόνα που το έντυσες συγκλονιστική!!
την καλημέρα μου και την αγάπη μου:)
Ελένη, σε προδίδει το φως σου! :))
Μαρία σε ευχαριστώ... Ναι, είναι μία συγκλονιστική ... εικόνα. Σαν τις πολλές εικόνες που μας περιβάλλουν. Μα είναι κι ένα παιδί, η μαρτυρία ενός τώρα που ματώνει. Βαμμένα είναι τα χέρια μας στο αίμα, και το δοχείο του Πιλάτου, δεν έχει αρκετό νερό για να πλύνουμε τα χέρια μας από αυτό.
Τι μας συμβαίνει;
ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΝΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Επιμένω πως με σωστές διακρατικές πολιτικές με σωστό καταμερισμό και ισόνομη διανομή του πλούτου δε θα δυστυχούσε κανείς σε τούτο τον πλανήτη.
Φαιδρό, αστείο, παιδιάστικο θα σκεφτείς...
Εγώ όμως αισθάνομαι ενοχή και τύψεις για ΟΣΑ δεν κάναμε για να ζούμε όλοι ανθρωπινά σε τούτο τον Παράδεισο που λέγεται ΓΗ.
Αφού το γνωρίζουν πως ΟΛΟΙ μας ειμαστε περαστικοί, γιατί δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς για τον παράγοντα άνθρωπο.
΄Ισως λέω ασυναρτησίες... μα την ισχύ, τη δύναμη βλέπεις, την έχουν πάντα ακατάλληλοι άνθρωποι
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ειλικρινά Νικόλα με ανατρίχιασε στην κυριολεξία το σημερινό σου. Ειδικά η 1η στροφή. Δεν ξέρω τι άλλο να πω! Με έχεις για άλλη μια φορά συγκλονίσει
Καλό μήνα να έχεις
Δημοσίευση σχολίου