Νιφάδες οι λέξεις και πέπλο η σιωπή
άσπρο σεντόνι που η ανία στρώνει.
Φιλί τελευταίο ο θάνατος, στάλα καμία
για σένα αγαπημένη δεν θα αφήσω.
Τον λύκο πιάνεις από τον λαιμό, μα δε σε τρώει.
Του πανικού η σκιά μου στη σελήνη φτάνει.
Τ΄αστέρια πυρπολούνε το σώμα, μα την ψυχή
λευκό σάβανο οι φτερούγες σου, την ντύνει.
16 σχόλια:
Πρώτη νιφάδα εγώ;;
Κι αν η σιωπή
άσπρο σεντόνι που η ανία στρώνει..
εγώ απλά και ταπεινα δυο στάλες
θα σου αφήσω..να σε καλημερίσω!! :))
:)) Καλημέρα! :)) Το σημερινό είναι κάτι παλιό...
Μαρεσουν τα "σκοτεινα"
Καλημερα
έχει σύννεφα εδώ ο ουρανός.. απλώθηκαν και στο δικό σου βλέπω..
μα εγώ μια στάλα καλημέρας θα σου στάξω.. τα σύννεφα βροχή να γίνουν να σ εγκαταλείψουν:)
Φτερούγες που αγκαλιάζουν προστατευτικά την ψυχή, και ταυτόχρονα την εξυψώνουν...Μ' αρέσει η ιδέα, την είχα χρησιμοποιήσει κάπου την έκφραση, αν και όχι την ίδια ακριβώς...Πώς καταφέρνεις και με "ακουμπάς" στον τρόπο που εκφράζω τις αισθήσεις και τα συναισθήματα...
Καλημέρα...
Γειά σου Νικόλα, με στενοχωρεί αλλά και μου αρέσει συνάμα,καλή συνέχεια
από mariaeyes
Μια εκδορά της ψυχής μου πήρε μορφή με το ποίημά σου..
Μια όμορφη μέρα να έχεις..
΄Ελα καλέ μου Καλημέρα. Μιααγκαλιά σε περιμένει ανοιχτή
ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ έλα να ζεσταθείς εκεί.
Ευχαριστώ
http://ligery.pblogs.gr
Νυφάδες οι λέξεις
και πάνω τους στρώνει
χαλί ζωντανό
η αγάπη.. ζυγώνει
Το μαύρο αγγίζουν
και μέσα του στάζουν
δυό λέξεις, δυο στίχοι
αγάπη μοιράζουν..
Καλησπέρα Νικόλα..
L.N.E
άσπρο σεντόνι ο πάγος για να χορέψουν οι κύκνοι χιχιχι
3 1/2 Ασπρο μου φτερό :)
Μα αστειρευτος εισαι!!!!
φιλι
νυφάδες πολύφερνες
και η δική σας σκέψη "πολύφρενη" και πολύφερνη...
φιλιά
Μαρία σε ευχαριστώ!! :))
Σταγόνα η βροχή σου μαγική, ανθούς φέρνει! :))
Αρτάνη χαίρομαι που μιλάμε την ίδια γλώσσα! :))
Mariaeyes φως και σκοτάδι συνυπάρχουν. :))
Ηλιαχτίδα σε ευχαριστώ για το ζεστό πέρασμά σου. :))
Ελένη υπέροχη όπως πάντα! ( Ωχ! Είπα πάλι υπέροχη! πιπέρι... :)) )
Μάνια ναι, θα είναι υπέροχα!!!
Φαραόνα, σε ευχαριστώ !!!! :))
Φαίδρα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :))
Λυγερή, σε σένα ένα μεγάλο ξεχωριστό ευχαριστώ!!! :))
Τα ζάρια ρίχνεις στο παιχνίδι της ζώης
Και πάντα φέρνεις εξάρες
Τις πόρτες που κλείνεις, βιάζεσαι να ανοίξεις
Για να μαζέψεις όλες τις στιγμές στην χούφτα σου
Μετά τις βάζεις πάλι μέσα στο ξύλινο κουτί τους
Και πάλι από την αρχή
Μουσική παίζεις με τα ζάρια, χτυπάς κι από καμιά “στιγμή” να ακουστεί
Ξυπνάς και το παιδί, τρομάζουν τα κουνέλια…(η συνέχεια δικιά σου):P
Φεύγω, με περιμένουν.
Φιλιάαα……
:)
Φοβάμαι εκείνη την ζαριά, που μου φυλάει η μοίρα.
Και θά΄ναι οι εξάρες συμφορά, πόρτα ανοιχτή καμία.
Ο χρόνος μου που τέλειωσε, το τάβλι πια να κλείσω
χωρίς παρτίδα να μπορώ ξανά να μελετήσω...
Γι αυτό περήφανη ζαριά, απ΄την ψυχή πετάω
να ακουστεί, να τρανταχτεί, η γη όπου πατάω...
Δημοσίευση σχολίου