Στα μάτια σκουπιδάκι,
το δάκρυ έρχεται
μα δεν τ΄αφήνεις να τρέξει.
Η μνήμη στο μάγουλο θα σβήσει.
Σωρός φωτογραφιών
που θα μπορούσε εσύ να είσαι,
κίτρινη σκόνη,
που τώρα μακρυά σου ταξιδεύει.
Κι όμως, θά΄πρεπε,
μα λεύτερος δεν είσαι.
Σαν να πήρε ο άνεμος μαζί
με ότι θα μπορούσε
την φωνή σου,
σαν νά΄τανε η ψυχή σου εκείνη η σκόνη
που το παράθυρο ζητούσε να ανοίξεις.
Μία σκιά, ότι απέμεινε μονάχα
εικόνων όμορφων,
νέου ελπιδοφόρου,
που γεννήθηκε στον κόσμο να ανήκει.
Και να του ανήκει ο κόσμος.
Μακάρι να μπορούσε μία κλεψύδρα
την σκόνη τούτη να την φτιάξεις,
κι ανάποδα, να μπορούσες,
να γυρίσεις.
Με γνώση του χαμού
τον χρόνο των ονείρων να σκορπίζεις,
την πρώτη ύλη των νιάτων σου
αδούλευτη στα χέρια να κρατήσεις
ξανά.
Μα όνειρο κακό η ζωή δεν είναι.
Κι αν το σκεφτείς,
με ένα βήμα, μπορείς να συνεχίσεις.
Ακόμα
κι αν πατάς στο πουθενά.
12 σχόλια:
"Mα όνειρο κακό η ζωή δεν είναι" !!! :))
Καλημέρα Nικόλα !
ΚαληΜέρα Νικόλα!
Μύρισε χειμώνας στην γειτονιά μου!
Καλημέρα Ιφιγένεια! :))Πρωινή πρωινή απόψε! :))
Καλημέρα μἀγισσα Κίρκη! :))
ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΠΑΡΟΤΙ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΣΟΥ ΣΥΓΧΑΡΙΤΗΡΙΑ.ΝΑΤΑΛΙΑ
Κάθε τι που αγάπησες με πάθος
Πέρασε από το κορμί και άφησε σημάδια.
Μικρές χαρακιές. Άλλες στο μέτωπο, άλλες στα χέρια.
Κάθε τι που αγάπησες με πάθος
Πέρασε από τη ψυχή και άφησε πατημασιές.
Μεγάλες. Άλλες στα δεξιά, άλλες αριστερά σου.
Κάθε τι που αγάπησες με πάθος
Σε έκανε φτερά να βγάλεις, να απογειωθείς.
Αετίσιο να γίνεις σπουργίτη.
Κάθε τι που αγάπησες με πάθος,
Στον ουρανό σε τίναξε, στα τάρταρα σε πήγε.
Άλλες φορές κατέκτησες κορυφές απάτητες κι άλλες γκρεμούς απύθμενους.
Κάθε τι που αγάπησες με πάθος
Έρωτας ήταν για ζωή, έρωτας για λάθη.
Θεό σε έκανε, προδότη.
Κάθε τι που αγάπησες με πάθος,
Πάθος μου έγινε κι έτσι, μαζί σου κι εγώ έζησα
Προδότη με έκανε, Θεό.
Κάθε τι που αγάπησα με πάθος
Είδωλο ήταν, όνειρο. Παραμύθι.
Πεταλούδα με θαλασσιά φτερά και ήλιους ζωγραφισμένους.
Κάθε τι που αγαπήσαμε με πάθος
Σοφούς μας έκανε γιατί στον άνθρωπο το πάθος αρμόζει,
Αλκοολικοί με τη χαρά και με το αντίτιμό της.
Κάθε τι που αγαπήσαμε με πάθος,
Μαζί το ανταμώσαμε, μαζί το αποχαιρετήσαμε.
Θεοί- προδότες. Άνθρωποι.
Ζήσαμε!
Καλημέρα Νικόλα!!!
L.N.E
Ναταλία, σε ευχαριστώ που έγραψες!Να το τολμάς πιο συχνά.. :)) :))
Μια καλή μέρα να έχεις! :))
Καλημέρα Ελένη! :))
Καλημέρα! Μου άρεσε που το ανέβασες και στον δικό σου χώρο, καλά έκανες...Είναι πανέμορφο, και αισιόδοξο, όπως πάντα είσαι και 'συ...
Αρτάνη, σε ευχαριστώ!Το ποίημά σου αποτέλεσε την έμπνευση για το δικό μου. :)) Μια όμορφη μέρα να έχεις! :))
απο το πρωι προσπαθω να αφησω σχολιο και χρονο δεν εχω βρει..
μου θυμισες ενα τραγουδι τον ακροβατη το εχεις ακουσει??
Νάντια, καλησπέρα! :)) Αν το έχω ακούσει... δεν μου έρχετε κάτι στο νου. Ίσως. :))
Τα πέντε τελευταία βηματάκια σου μου άρεσαν παρα πολύ παρα μα παρα παρα πολύ :)
Δημοσίευση σχολίου