Tο πρωινό ηλιόχαρο φίλος στις φωνές των ξένων
που από παιδί αγάπησα να ακούω.
Υπάρχουνε ακόμα εκείνοι που ζούνε από τα παλιά κειμήλια;
Κάρτες που λαχταρούσαν να φτάσουν σε κάποιον,
κατσαρόλες που αναδύανε οσμές Κυριακής,
έπιπλα χρωματισμένα από παλιούς πόθους
και τσακισμένα σα κορμιά εραστών...
Όλα ο γυρολόγος τα μαζεύει, για όλα κάτι δίνει.
Ακόμα κι αυτό, την χαρά να μας απαλλάξει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου